Aniony są przeważnie zbyt hydrofilowe, żeby mogły swobodnie przenikać przez błony biologiczne. Dotyczy to również tych leków, które w pH fizjologicznym występują w postaci anionowej. Syntetyczne transportery anionów, czyli niewielkie, lipofilowe cząsteczki organiczne ułatwiające przenikanie anionów przez bariery lipofilowe, potrafią przyspieszać dyfuzję anionów przez dwuwarstwy lipidowe o wiele rzędów wielkości i dzięki temu mogłyby radykalnie zwiększyć skuteczność działania leków o charakterze anionowym. Co więcej, transportery, których aktywnością można sterować przy użyciu światła, pH lub innych bodźców, mogłyby umożliwić celowane dostarczanie leków w odpowiednie miejsce i w odpowiednim czasie. Celem niniejszego projektu jest opracowanie pierwszych przełączalnych transporterów molekularnych dla leków anionowych i zademonstrowanie w ten sposób nowego sposobu sterowania dostarczaniem leków. W jego ramach podejmiemy badania nad konstrukcją transporterów przełączalnych przy pomocy zmian pH albo naświetlania światłem o określonej długości fali. Mamy nadzieję, że badania te zaowocują powstaniem nowej strategii inteligentnego dostarczania leków, która może w przyszłości znaleźć praktyczne zastosowanie np. w leczeniu nowotworów.
Debashis ukończył chemię na IIT Bombay (Indie) w 2015, a następnie doktorat z chemii supramolekularnej anionów w IISER Pune (Indie) pod kierunkiem prof. Pinaki’ego Talukdara (2022). We wrześniu 2022 dołączył do Laboratorium Chemii Supramolekularnej jako badacz wizytujący (post-doc) w celu realizacji grantu NCN OPUS pt. „Selektywny transport anionów o znaczeniu biologicznym przez dwuwarstwy lipidowe”.
Twitter: https://twitter.com/DebashisJMChem
Serdecznie witamy!
Transportery chlorków są intensywnie badane ze względu na ich potencjalne zastosowania medyczne. W szczególności transportery, których aktywność można regulować przy pomocy pH, są bardzo atrakcyjne jako potencjalne środki antynowotworowe, ponieważ mogą być bardziej aktywne w komórkach rakowych niż w zdrowych. Dzięki swojej wyjątkowo wysokiej kwasowości nasz najnowszy, 3,6-dinitropodstawiony receptor karbazolowy działa jako taki właśnie transporter przełączalny, o pozornym pKa = 6,4, a więc bliskim fizjologicznego. Więcej w naszej najnowszej publikacji w specjalnym numerze Frontiers in Chemistry, poświęconym transportowi anionów:
MOF-y przewodzące prąd elektryczny to fascynująca klasa materiałów porowatych o licznych potencjalnych zastosowaniach, takich jak przechowywanie energii, elektrokataliza czy konstrukcja sensorów. Dzięki stypendium Bekkera z NAWA dr hab. Michał Chmielewski nawiązał współpracę z jednym z pionierów i liderów rozwoju tych materiałów, prof. Mircea Dincă z Massachusetts Institute of Technology. Pierwszym owocem tej współpracy jest wspólna publikacja w prestiżowym Angewandte Chemie International Edition, w której pokazujemy nowy typ bloków budulcowych do konstrukcji MOF-ów przewodzących:
Leki, metabolity i inne ważne biologicznie aniony mogą być z łatwością transportowane przez membrany biologiczne za pomocą prostego receptora di(tioamidowego) opracowanego w naszym laboratorium. We współpracy z grupą profesora Alexandra Krosa z Uniwersytetu w Lejdzie pokazaliśmy, że kinetykę transportu wielu ważnych anionów można łatwo mierzyć zarówno w dużych jak i w gigantycznych liposomach jednowarstwowych (tzw. LUV-ach i w GUV-ach).
Prosta reakcja kwas – zasada między handlowo dostępnym, amino-podstawionym katalizatorem rutenowym metatezy olefin a silnie kwasowym, łatwo dostępnym i niezwykle trwałym MOF-em, (Cr)MIL-101-SO3H, została z powodzeniem zastosowana do niezwykle trwałego osadzenia katalizatora nawet w bardzo polarnych, tzw. „zielonych” rozpuszczalnikach. Zastosowanie tak przygotowanego katalizatora pozwoliło na otrzymanie produktów metatezy olefin praktycznie wolnych od rutenu (<10 ppm) w wyniku zwykłego sączenia. Co więcej, katalizator w MOF-ie wykazuje wyższą aktywność niż w warunkach homogenicznych. Po szczegóły odsyłamy do naszego artykułu w specjalnym numerze Organometallics poświęconym chemii metaloorganicznej w szkieletach metalo–organicznych:
